Björk

Odrzuciła propozycję zagrania roli Alex Munday w "Aniołkach Charliego" tłumacząc, że woli skoncentrować się na swojej muzycznej karierze. Angaż ostatecznie powierzono Lucy Liu.

18 sierpnia 2001 roku otrzymała insygnia Kawalera francuskiego Narodowego Orderu Zasługi.

Ze związku z Matthew Barneyem ma córkę Ísadórę Bjarkardóttir Barney (ur. 03.10.2002).

W marcu 1997 r. otrzymała muzyczną nagrodę Rady Krajów Nordyckich, przyznawaną najbardziej poważanym artystom skandynawskim, z reguły już nieżyjącym.

Wydała następujące książki:
- 1984 r. - "Um Úrnat frá Björk";
- 1995 r. - "Post";
- 2001 r. - "Björk";
- 2003 r. - "Björk Live Book".

Była członkiem następujących zespołów:
- Spit and Snot (1979; wokal);
- Exodus (1979-1980; wokal);
- Jam-80 (1981; wokal);
- Tappi Tíkarrass (1981-1983; wokal, instrumenty klawiszowe);
- KUKL (1983-1986; wokal);
- The Elgar Sisters (1984-1986; wokal);
- The Sugarcubes (1986-1992, 2006; wokal, instrumenty klawiszowe);
- Björk Guðmundsdóttir & tríó Guðmundar Ingólfssonar (1990-1991; wokal, harmonijka ustna).

Wydała następujące albumy:
- 1977 r. - "Björk" (jako Björk Guðmundsdóttir);
- 1993 r. - "Debut";
- 1995 r. - "Post";
- 1997 r. - "Homogenic";
- 2000 r. - "Selmasongs";
- 2001 r. - "Vespertine";
- 2004 r. - "Medúlla";
- 2005 r. - "Drawing Restraint 9";
- 2007 r. - "Volta";
- 2011 r. - "Biophilia";
- 2015 r. - "Vulnicura";
- 2017 r. - "Utopia";
- 2022 r. - "Fossora".